Semaver çayında ıslanmıştı dudaklar, bir yaz aksamının serin gecesinde.
Ağustosun kavurucu sıcağında eylüle gebe kalan son günlerin son geceleriydi sır dolu dakikalar.
Dalgaların sessiz çığlığı çarpıyordu radyoda sızan müziğin ritmine.
Seksenlerin radyolarına aşina olan insanın ruhunda depremlerin artçılarına fay hattı oluşturan bir müziğin sevilen sesi siziyordu, " sevemedim Kara gözlüm,seni doyunca",,,
Bir martının çığlığı bozdu gecenin karanlığında kara gözlümün Kara gözlerinin suskunluğunu.
Semaverin ateşi düştü kara gözlümün saçlarının rengine.
Bardağın kenarına yapışmıştı mazide kalan hatıraları.
Hangi dağın eteğinden sızdı bilmiyorum, yosunlara bulaşan sevdanın, mercan kayalıklarinda gün yüzüne çıkmak için sarhoş bir balıkçının ağlarına takılmasını beklemesini.
" Şaşırdım kaldım" şiiri dolandı zihnimde Yavuz Bülent Bakiler'in kalemiyle yoğrulup kirli sakalından damladı, bardağın elime yapışan demli çayına
"At vuruldu Rüveyda" siiri radyoda çalmaya başlayınca, toynaklari değdi terli göğsüme.
Dalgalar bir daha vurdu semaverin ateşine koşuşturan kelebekleri.
Kirli gömleğimin yakasını çekiştirerek yaslandim sırtımda kalan geçmişin yorgunluğuna.
Omuzlarımdan düştü kara gözlünün kara gözlerinin ağırlığı, kara toprağa..
Hangi tarafa dönsem, bir şairin kalemine değiyor yüreğim.
Parkamin hangi cebine elimi atsam geçmişten bir acı geliyor avuçlarıma ve bir ağırlık çöküyor gözlerimin derinliğine.
Parkamin yakalarını sessizce çektim yılların yorgunluğunu harmanlandığım göğsüme
Bir huma kuşu seslenir yarin bir çift göğsündeki sunadan.
Hangi şairin kitabını alsam elime, bir şiirinde buluyorum kaybolmuş gençliğimi.
Ve en arsız cümleleri yüzüme yüzüme çarpıyor, eksikliğimi.
Ve bir yalnız adamı tanımıştım Ege'nin kıyılarında bütün şiirlerini yüreğinde yaşatan, ve bir adam tanımıştım gecenin karanlığında bütün Ege'yi avucunda saklayan.
"At vuruldu içim paramparça Rüveyda". ......
