CAHİLİM, GAFİL DEĞİL!
Mir Murat Demir
Cahil olmak süreçle bağıntılı bir tanım, istenilen seviyenin gerisinde kalma hali, her birimiz kendisi için cahil tanımı da yapabilir bilge tanımı da. Cahilliği kabul etmek bir bakıma sürekli öğrenme azmini canlı tutmaktır ki, muazzam. Gafil olmak ise; Çevresinden ve gerçeklerden habersiz olan, gaflet içinde bulunan, dalgın, dikkatsiz ve düşüncesiz (kimse), basîretsiz, aymaz. İnsanlardan, dünyadan, âlemden, doğadan, yaşamdan alakasız, düşüncesiz kalmak, gafillik ise kanaatimce cehaletten bin beter.
İnsan hayatta ise yaşamına devam ediyor ise, farkındalığa başlar, bilmesi gerekenleri öğrenir, öğrenip bilmek için çaba gösterir, bilir. İnsan gafil olma halini kişiliğine oturtmuşsa, ne feci, ne büyük yıkım. Bilgi ve becerilerden, deneyimlerden uzak, doğru ve gerçeklerden bihaber yaşamak, düşünmeden uzak kalmak, yaratılış felsefesini kavrayamamak, dolayısıyla sevgiyi, birlikteliği, dayanışmayı tatmamak, kabullenilmiş çaresizlik gibi, aklı, bilinci, insan olma yetisini kullanmamak. Doğuştan gelen fiziksel ya da ruhsal engel teşkil eden bir hastalık, eksiklik yok ise insanın gafil olmayı seçmesi her şeyden önce kendisine ihanettir.
Gafil olmayınca insan, eksik, kısa, yetersiz hallerini dahi zaman akışı içerisinde toparlayıp optimum seviyeye getirebiliyor. Görüp yaşıyoruz birlikte, akıl, başarı ve sahip olunanlar yürekle birleştiğinde, bilinçle hareket ettirildiğinde tadı da artıyor, faydası da artıyor, en önemlisi de insanı yormuyor. Gafillik nedir bilenler, bilincine erişmiş olanlar farkındalar ki, kendileri ışık olup, güneş gibi parıldıyorlar. Dengenin de farkında, döngünün de farkında, toplum içinde örneklik oluşturup, iyi, güzel, doğruya dair yolun açık durmasına etken olup, açık kalmasına da nedenlik oluyorlar. Sacayağı modeli gibi, ayaklardan birinden biri eksilmeyecek, asgarisi üç, umut, çaba, akıl. Denge bozulmayınca, eksik kalmayınca döngüde istenilen şekilde gerçek oluyor. Bu gerçeklik bayrak elde yürüyenleri de, projenin müdahillerini de, görenlerini de heveslendirip mutlu ediyor. Gafil olmayan insan parıldıyor, ışıldıyor, zamanla görüp anlaşılıyor ki uydular edinip ışığını yayıyor, dönencesinde olanlara da olmayanlara da ışık verip ulaştırıyor. İnsanın düşünmekten vazgeçmesi, yaşama, doğaya, olaylara alakasız kalması, nasıl tarif edilir ki? Yaşamaktan, insan olmaktan uzaklaşması, nesne haine gelmesi, yaşamda olmanın marifetini gafil olmakta bulması, ne acı, ne berbat.
