Nefes alma eylemi inanılmaz derecede basit görünüyor, ancak bunu doğru bir şekilde yapmak şaşırtıcı derecede karmaşık olabilir.
Bir insanın akciğerleri ortalama olarak her nefeste yaklaşık 0,5 litre havayı hareket ettirir. Bu miktar, yoğun egzersiz sırasında 3 litreye kadar çıkabilir.
Her solukta, hava sırasıyla, önce burnumuzdan ve ağzımızdan geçer ardından yutak, gırtlak, soluk borusu, bronşlar ve bronşiyoller aracılığıyla akciğerlerde alveol adı verilen keseciklere gider. Her alveol, kırmızı kan hücrelerinin ‘gaz değişimini’ gerçekleştirdiği yerlerdir.
Egzersiz yaptığımızda, kan dolaşımımızdaki karbondioksit ve hidrojen iyonlarının seviyeleri artar. Bu, solunum hızında bir artışı tetikleyen kan pH'ında bir düşüşe yol açar.
Solunum yapmanın arkasındaki en temel sebep asılında, oksijen almak değil, karbondioksit uzaklaştırma ihtiyacıdır.
Egzersiz solunum sistemi verimliliğini artırır, ancak akciğer kapasitesini önemli ölçüde artırmaz.
Düzgün diyafram nefesi almak için, nefes alırken yükseliş ve alçalışı hissedebilmemiz için ellerimizi alt kaburgalarımızın üzerine koymalıyız. Gündelik hayatta ve özellikle egzersiz sırasında nefes alma hareketinin büyük bölümü göğsün üst kısmında değil, burada hissedilmelidir.
Kuvvet antrenmanı sırasında yapmamız gereken, gevşeme sırasında nefes almak ve efor sırasında nefes vermektir. Kardiyo için genellikle burundan veya şiddet arttığında ağızdan nefes alıp verebilirsiniz.
