Toplumda Empati Ve Bencillik

Bugün bu toplumun en büyük eksiği, kendimizi karşıdakinin yerine koyamamaktır. Başkasının çocuğunu kendi çocuğumuzun yerine koyamamaktır. Empati yapma özelliği olmayan bir toplum haline geldik. Yanlışı eleştirmek, kınamak bile kendi menfaatimize göre geliyor. Yanlış olduğu zaman herkesin o eleştiriye açık olması gerekirken, susuyoruz.

Zulmün, yanlışın ne olursa olsun, toplum olarak buna meyillenmiş durumdayız. Bir yere bir alım var, ben girdim ya, tamam, gerisi ne olursa olsun ben ekmek yiyeceğim. Ama ya giremeyenlerin evi yok mu, ailesi yok mu? Toplum olarak sadece kendini düşünen bir toplum haline geldik. Menfaatsel bakıyoruz her şeye; acaba bana ne karı olacak diye düşünüyoruz. Ama maalesef öyle değil. Toplumun genel kuralları çoğunluğa hitap eder. Toplum hiyerarşisini kabul etmemiz ve topluma daha duyarlı, hassasiyet içeren kişilik ve karakteristik özelliklerini ön plana çıkaran bireyler olmamız gerektiğini düşünüyorum.

Toplumda hayatın insanlara vermiş olduğu sorumlulukların dışında da vicdani sorumluluklar olduğunu söylüyorum. Sorumluluk, makamsal, kişisel ve genel anlamda kuralların yanlış veya doğru tam olarak ifade edemesek de, bizlerin tüm insanlığa, tüm toplumlara karşı, hayvanlara karşı, bir kediye bile yemek ve su verme sorumluluğumuz var. Bir köpeğe de aynı şekilde sorumluluklarımızın olduğunu, hem kurallar çevresinde hem de vicdani boyutta olduğunu belirtmek istiyorum.

MALİK DİNÇ