İZİN VER

Sensiz yeni bir sabaha uyandım yine, biriktirdiğim geceleri gündüze sardım. Acıyı gördüm sensizlikte ve hüznü yaşadım çaresizce. Geceden sabaha hep ağlatanım ,hiç gelmeden gidenimsin ,sen imkansızımsın benim. Yarınlarımın umutsuz aşkı, gözlerinin ateşinde yandığım sevdamsın, bana çok uzak ama bende kalansın. Öylesine bendesin ki, öylesine yarım , öylesine eksik .Üzgünken mutluluğum ,ağlarken gülümseyişim ve en büyük özlemimsin yokluğunla…Sensiz nefes almak zor, göz yaşlarım kırgın ağlamak yasak , sen yasak bana…Seni sevmek delilik, senle olmak hayal ya bana ,şimdi ne varsa acıdan üzüntüden yana sustum ve sustuklarımı yuttum ben. Sana dair söylenecek tüm sözcükleri yasakladım yüreğime,bir ‘’neyse’’ ile. Sen eksik kalanım, sen direndiğim sen geçmeyen zamanımsın benim. Yüreğimde kırıklarla gitmeliyim senden, gözlerime sızan hüznü kimse görmemeli ve o gözlerde bir hiç olmamalıyım. Derinlerde değilsin ,saklayamam seni ,gözlerimde ve ruhumun titreyen sesindesin artık.. Şimdi son kez gözlerini benden alma olurmu. izin ver seyredeyim doyasıya ,izin ver kaybolayım bakışlarının derin boşluğunda, izin ver göz yaşlarımla boğayım sen dolu yüreğimi ve izin verki hep bende kalsın gözlerin yokluğunda ,sen bana yasak ben sana tutsak kalayım izin ver….