ANILAR DA SEVECEĞİM

Çok yoruldum, tutunmaya çalıştıklarımın elimden kayıp gitmesinden,yaralanan yüreğimden,anlatamamaktan ve anlaşılamamaktan yoruldum artık…Yalnızlığın yorucu ve karanlık yüzünü kimse bilmez,hayallerin bile tek kişiliktir yalnızlığın da,hayatın sana sunduklarını denge de tutmaya çalışırsın olmayan teraziyle ve kalabalık hayallere yer yoktur yalnızlıkta…Acılarla boğulmuştur zaten yalnız insanlar,fazlasını taşımaya dermanı kalmamıştır,geçmişin külleri savruldukca karanlıkları artar yalnızların ve boğulmaya başlar yeniden.Geleceğe dair umutları da aynı karanlığa mahkumdur,yol alması yasaktır yalnızların. Ve ben bunca karanlığa rağmen,umudumla,yüreğimle,ölümsüz sevdamla geldim sana ,tüm karanlıkları yıkmak,yeni umutlar açmak için geldim…Koyu karanlıklar olmayacaktı, acı olmayacaktı seninle,düşüneceğim bir yarınım olmayacaktı,her anım sen dolu olacaktı. Şimdi ömrüm benim değil,yüreğim parçalanmış aşkımın cam kırıkları ile dolu..İçim de durmak bilmeyen bir yangının acısı,ölü bir beden de canlı kalmaya direnen bir aşk yada giden bir aşk var.Ben seni sevmekle kor ateşe dokundum zaten,yüreğimi ellerimle yaktım. Oysa düşlerimin en karanlık yerinde gelmeni , Nefessiz kalana kadar ağladığım da ,ızdırap çığlıklarımı duymanı ne çok istedim .Tamamlanmamış öyle çok cümle varki sana söyleyemediğim.Geçmek bilmeyen ,umutsuzca beklediğim saatler,çalmayan telefona koşup bir yerde oturup çay içelim diyen sesini duymak,aniden çalan kapıya senmisin diye koşmak gelmeyeceğini bile bile. Ben sadece karanlığa bakıyordum aslında,biliyordum ki güneş bile farklı doğuyor du sensiz. Geceler boyu süren yalnızlığımı hayalinle doldurdum,biliyorum hiçbir günümüz olmayacak seninle ve tek başıma ağlayacağım ben,biz hiçbir yerde yan yana olamayacağız,aşkımız sınırlı zamanlar da kalacak ,yaşayamayacağız doyasıya… Arada bir uğradığın liman olacağım,huzur bulmak için yanaştığın ve bahaneler arasına sıkıştırılmış aşk olacak adımız,ve her an vazgeçilebilir bir aşk…Canım o kadar yanıyorki bunları düşünüp yaşarken,her yer duman her yer kül şimdi. Gözlerimden yaşta akmıyor,ömrüm gidiyor sessizce ve canım çok yanıyor…Ben ölümsüz sevdayı yazarken yüreğime,senli günlerin adını koyamadım,hayatının neresindeyim bilmiyorum,seni yaşamadım ama sensizliği ezbere biliyorum… Ve biliyorum ki, yalnız yaşanan her aşk biter birgün.Yaramız kabuk bağlamayacak ,içimizdeki ateş sönmeyecek belki. Bu sevda ateşini belki hiçbir ilaç iyileştirmeyecek ,bu aşkın yükü daha da ağır gelecek zamanla,tükeneceğiz hasret şarkılarını dinlerken…Belki göremeyeceğim bir daha seni,derin gözlerine bakamayacağım,yüreğimdeki sesi de kalem susturmayacak ,yazmayacağım seni ama hayatımda olmasan da yüreğimde hep yaşayacaksın.Hasret dolu geceler de yalnızlığın karanlık yüzüne seni anlatacağım sessizce ve seni ölümsüz aşkımla anılar da seveceğim…