BENİ YOKLUĞUNA ALIŞTIRMA

Hüzün yoldaşım oldu seni beklerken,sokaklar sırdaşım.Katran karası bulutların kirpiklerine astım gözyaşlarımı,bütün kaldırımlar ıslandı yokluğunda.Gurbet yolcularını kaç kez uğurladım,kaç kez karşıladım uğruna.Daha kaç mevsim daha çiçekler sensiz açacak,kaç çiçek daha vazolarda kuruyacak?Hadi çık gel artık ,tanığımız olsun sokak lambası.Duygularım hep çıkmaz sokaklarda,hayallerim yorgun,umutlarım şafağı görmedi daha.Avuçlarım dünlerin pişmanlığıyla dolu yarınlardan ümidim kalmadı.Aklımın dur dediği yerde durmayı bilemedim,gücüm yetmedi yüreğime ,yenik düştüm.Şimdi ceketimi rüzgara asıp söylenmemiş sözler yutkunuyorum...Boğazım yanıyor,ağzım kupkuru.Kaç zamandır bu haldeyim bilemiyorum.Aynadaki yüzüm bana yabancı,ellerim,kollarım,bedenim bana yabancı.hiç kimseyi çekecek durumda değilim.Senden sonra çok değiştim inan.Saçım sakalım birbirine karışmış,yakam paçam darmadağın.Parmaklarım sararmış sarıp tükettiğim tütünden.Son günlerde bir öksürük tuttu beni ciğerlerim yerinden sökülecek gibi.İyiden iyiye tükettim kendimi.Bütün dostlarımı kırdım.Kimini bilerek,kimini bilmeyerek,ama kırdım işte hepsini.Şimdi halimi hatırımı soran da yok bir kadim dosttan başka.Yakında onlar da usanacaklar.Çok çekilmez biri oldum,hiç böyle aksi huylarım yoktu ki.Dünya yansa umurumda değil inan.Unu ipe sarmış vaziyetteyim.Bugün günlerden ne,onu da bilmiyorum.Tek bildiğim,bugün de özledim seni.Bugün de yolunu gözlüyorum.Bendine sığmayan seller gibi gözyaşlarım,durmak bilmiyor.Korkarım ki onlar da beni bırakacaklar.Beni yokluğğuna alıştırma ne olur.Arasıra da olsa ya gel ya bir haber yolla,hiç olmazsa sesini duyur bana.Uçurumun kıyısına asılmış bir çimen kökü gibiyim.Bir yağmur daha yağsa,toprak bir kez daha kaysa ,sökülüp gideceğim tutunduğum yerden.Ey benim toprak kokulu yrim,gül kokulu tenini esirgeme benden.gözlerin gözlerime değmediği müdetçe kurur giderim ,bu canı bana veren Rabbim üstüne yemin ederim.Güneş yükseldikçe yükseliyor,gölgeler birleşiyor ayakuçlarımda.Ter alnımdan bulgur,yanaklarım nasırlaşmış,yüreğim kabar kabar.İçim titriyor,üşüyorum güneşin harında.Korkarım ki gölgeler uzayacak,güneş şu dağın ardına saklanacak ve sen yine gelmeyeceksin.Ödüm kopuyor bir geceyi daha sensiz yaşamaktan,sensiz nefes almaktan.Hadi çık gel artık.Sancılı günlerin ardı arkası kesilsin artık.Zaman geçiyor,mevsimler dönüyor.Her anı acıta acıta geçiyor işte.Severken içimiz,beklerken ömrümüz.Bir gün ömrümüz de bizi terkedecek.Ayıracak ecek ikimizi kavuşmadan.Bir kez olsun çık gel,bir kez olsun kokunu duyayım.Ellerimi tutmasan da olur,yanımda oturmasan da.Çok şey istemiyorum senden,beni yokluğuna alıştırma yeter.