ALDANIŞ
Bazen cümleler öyle hafif kalıyorki yaşadıklarımız karşısında,ne düşünüp ne hissedeceğini bilemezya insan,yalan ile gerçek arasında gider gelirsin sadece.İçinden çıkamazsın ama kafandaki sorulara cevap bulamadığın sürece,düşüncelerin beynini kemirir içten
Bazen cümleler öyle hafif kalıyorki yaşadıklarımız karşısında,ne düşünüp ne hissedeceğini bilemezya insan,yalan ile gerçek arasında gider gelirsin sadece.İçinden çıkamazsın ama kafandaki sorulara cevap bulamadığın sürece,düşüncelerin beynini kemirir içten içe.Acaba dersin,neden ,niçin,nasıl gibi bitmek bilmeyen sorulara maruz kalır,kendinle mücadele edersin. Oysa zordur bu mücadele ama başlamadan bilemezsin,bilmezsen savaşamazsın,savaşmazsan kazanamazsın.Öğreneceksin sende herkes gibi fazla düşünüp,fazla değer vermenin insanı ne kadar yıprattığını,ne kadar yaraladığını.Her yara aldığında canının daha fazla acıdığını.Artık hissetmemeye başlayacaksın…Ne duyguların seni yönlendirecek,nede aldığın yaralar iyileşecek,belki kabuk bağlayacak zamanla,yinede ara ara yeniden kanayacak ve yara geçecek birgün,sadece sızı kalacak.Bu kez keşkelerin seni yıpratmaya başlayacak,o zaman anlayacak ve kendine en çok sen ağlayacaksın,göz yaşlarını gizleyerek,içini acıta acıta dökeceksin yüreğini ve sadece kendine konuşabileceksin…Seni kimse anlamayacak,yaranı,hissettiklerini kimse bilmeyecek,sadece kendine anlatıp,kendin için ağlayacaksın. Ama merak etme, zamanı geldiğinde mutlaka iyileşeceksin.Hangi yara varki iyileşmemiş,hangi acı dinmemiş,hangi pişmanlık sona ermemiş olsun.Hiç değmeyecek insanların hikayesi olmaktansa tüm hikayelere kapatacaksın kendini.Ne başrolde sen olacaksın nede senaryonun herhengi bir yerinde.Susmaya başlayacaksın artık,çekilip seyredeceksin olup biteni,kimde nekadarsın,kimler sende ne kadar kalmış,adanmış ve aldanmış yönlerini hatırlayacaksın.Zaman seni daha güçlü kılacak,öğrenecek ve anlayacaksın ki,kimseyi gözün de ve gönlün de büyütmeye değmiyor.Artık boş verecek,gerektiğinde silebileceksin bir çok şeyi.Yeniden sen olacaksın,kararlı ve güçlü.Yanında olmayanlar ne aklında kalacak,nede umrunda olacak artık.Gidenlerin yokluğunu umursamadan yüreyeceksin kendi yoluna,keşkeleri,pişmanlıkları yok sayarak… Ama günü geldiğinde affetmeyi bileceksin gidenleri,hiç haketmeselerde.Tekrar ikinci yüzlerini kullanıp,galip gelmeye çalışacaklar,haksız çıkarmak için seni,yüzleşmek zorunda kalacaksın yeniden ve göreceksin ki,konuşacak kelimelerin bitmiş, öyle yabancı,öyle hiç olmuşlar ki sende,hiçbir maske sendeki değerlerinden bir şey değiştirmeyecek ve yine kazanan sen olacaksın.Kayıp zannettiklerine bakıp,vazgeçtiklerin için kendinle gurur duyacaksın…