Ağbaba'dan Mevsimlik Tarım İşçileri İçin Araştıma Önergesi

CHP Genel Başkan Yardımcısı ve Emek Büroları Genel Koordinatörü Veli Ağbaba, mevsimlik tarım işçilerinin sorunlarının tespiti ve çözümü için meclis araştırma önergesi verdi. Türkiye’de mevsimlik iş için göç edenlerin aileleri ile birlikte yaklaşık 500 bin kişi olduğunu kaydeden Ağbaba, her iki mevsimlik işçiden birinin doğduğu andan itibaren mevsimlik tarım için seyahat ettiğini, 48 ayrı kentte çalışmaya giden mevsimlik işçilerin yüzde 60 ının yoksulluk sınırının altında yaşadıklarını ifade etti.

CHP Genel Başkan Yardımcısı Veli Ağbaba, emek dünyasının yaz aylarında en sık tartıştığı konuların başında gelen Mevsimlik Tarım İşçiliği ile ilgili meclis araştırması istedi.Araştırma önergesinde mevsimlik tarım işçilerinin barınma, ulaşım, eğitim ve sağlık konularında sorunlarının tespit edilmesi ve gerekli yasal düzenlemelerin yapılması istendi.

SİGORTASIZ, ÖRGÜTSÜZ,YOKSUL

Mevsimlik tarım işçiliğinin genellikle sigortasız, örgütsüz, sürekli yer değiştirilen, hastalık ve erken ölümlerin sık görüldüğü, ciddi anlamda eğitim sorununun yaşandığı bir iş olduğunu belirten Ağbaba, “ Dünyada mevsimlik tarım işçilerinin % 60’ından fazlasının yoksulluk sınırının altında yaşadığı, en az % 80’inin sosyal güvencesinin bulunmadığı ve % 70’nin tarlalarda çocuklarıyla birlikte çalıştıkları çeşitli çalışmalarda ortaya konulmuştur. Tüm dünyada 1,1 Milyar Tarım İşçisi olduğu bu işçilerin yaklaşık  450 milyonunun Mevsimlik Tarım İşçisi olarak çalıştığı belirtilmektedir” dedi.  

48 FARKLI ŞEHİRE ÇALIŞMAYA GİDİYORLAR

Türkiye tarımının en önemli ve öncelikli çözülmesi gereken sorunlarından birinin mevsimlik tarım işçileri olduğunu ifade eden CHP Genel Başkan Yardımcısı Ağbaba, “  Çalışma Bakanlığı verilerine göre, Türkiye’de  mevsimlik iş için göç edenler, aileleri ile birlikte yaklaşık 500 bin civarındadır. Her iki mevsimlik işçiden biri doğduğu andan itibaren mevsimlik tarım işi için seyahat etiği belirtilirken, 48 farklı şehre mevsimlik tarım işgücü çalışmak için gitmektedir. Mevsimlik tarım işçilerinin yaklaşık yüzde 60’ının geliri yoksulluk sınırının altında yer alırken, anne ölümü riski on; bebek ölüm riski beş kat fazla olan işçilerin kız çocuklarının dörtte biri okula hiç gidememektedir. 15-49 yaş arası mevsimlik tarım kadın tarım işçilerinin yüzde 90’ı ilkokulu bitirmemiştir” dedi.

ÇUKUROVA’DAN TÜM TÜRKİYE’YE

Veli Ağbaba, araştırma önergesinde ; “Başlangıçta Çukurova’da pamuk toplanarak başlanan mevsimlik tarım işçiliği artık  tüm Türkiye’ye yayılmış durumdadır. Doğu, Güneydoğu ve Orta Anadolu Bölgelerinde yaşayan insanların çoğunlukla aileleri ile birlikte, yılda ortalama 3-4 aylığına, kayısı,pamuk, fındık, tütün, çay, üzüm, havuç ve şekerpancarı tarımının yoğun olarak yapıldığı Karadeniz, Ege,Çukurova, Marmara ve İç Anadolu Bölgelerine; ekim, dikim, çapa, sulama, ilaçlama ve hasat dönemlerinde çalışmaya gitmektedir” ifadelerine yer verdi.

50-60 LİRA KAZANMAK İÇİN HAYATLARINI TEHLİKEYE ATIYORLAR

İşsizliğin en büyük problem olduğu bölgelerde, mevsimlik tarım işçiliğinin, binlerce kişi için neredeyse tek geçim kaynağı olduğunu kaydeden Veli Ağbaba, “Mevsimlik tarım işçiliği konusu; her yıl bahar aylarında başlanılan yolculuklar sırasında meydana gelen trafik kazaları ile medyada yer bulmakta ve ülke gündemine ancak o dönemde gelmektedir. 21. Yüzyılda emekleri ile geçimlerini sağlamaktan başka bir amacı olmayan, kayısı,fındık,üzüm,pamuk,asma yaprağı gibi ürünleri toplayarak günlük en fazla 50-60 TL kazanmaya çalışan işçilerin göz göre göre hayatlarını kaybetmeleri üzüntü vericidir. Barınma, beslenme, ısınma ihtiyaçlarını karşılamak üzere yanlarına aldıkları eşyaların bulunduğu ve çoğunlukla kapasitesinin çok üstünde ağırlık taşıyan minibüslerde, kamyonet kasalarında tehlikeli yolculuklar yapan bu işçiler ve aileleri ciddi risk altında bulunmaktadır.”ifadelerine yer verdi.

DIŞLAMA, ŞİDDET, NEFRET SÖYLEMLERİ

CHP Genel Başkan Yardımcısı Veli Ağbaba meclis araştırma önergesinde şu görüşlere yer verdi; “Anne, baba ve çocukların birlikte çalıştığı tarlalara yakın bölgelerde, sağlık, beslenme, barınma, eğitim imkânlarından yoksun bir şekilde yaşamak zorunda kalan mevsimlik tarım işçileri; her yıl çalışmaya gittikleri bölgede dışlama, aşağılama, şiddet pratiklerine ve nefret söylemlerine maruz kalmaktadır. Güvenlik tedbirlerinin alınmaması sebebiyle her yıl yaşanan bu tip şiddet olaylarına rağmen devletin bu konuya karşı sessiz kalması ise kabul edilemez bir noktaya gelmiştir. Ülkenin kanayan yaralarından biri olan mevsimlik tarım işçiliği konusu devletin doğrudan müdahale etmesi ve yapısal çözümler getirmesi gereken bir alandır. Halen yasal bir düzenlemeye tabi olmayan işçileri mevsimlik işçiliğe zorlayan koşulların ortadan kaldırılması kısa vadede mümkün görünmediği için mevsimlik tarım işçileri için kapsamlı bir yasal düzenleme yapılması ve insanlık onuruna uygun, güvenli çalışma koşullarına sahip olabilmelerinin sağlanması gerekmektedir.”