Metehan GÜLER

Bitti Sanmıştım

Metehan GÜLER

   İnsanlar yaşadığı imtihanların en zor olanını hep kendilerininki sanarlar   oysa biz aciz insanların film diye yaşadıkları aslında fragmanmış geçte olsa anlıyoruz. Size önceki yazılarımda bahsettiklerim hayatımın fragmanıymış. Gelin hep beraber filme doğru gidelim.
   Hayatın bizlere neler getireceğini bilemeyiz hani hep derler ya bir saniye sonra ne olacağın belli olmaz. Onun için biz insanlar tevekkül etmeyi düstur ediniriz. Yoksa ömür zulüm olur. Uzun bir tedavi sürecinden sonra evimdeyim ailemleyim. Benim hayatımda normalleşme başlamıştı. Yaşadıklarım geride kalıyordu. Damar yolu bulunmaması, gece geç saatte odanın kapısının birden açılması, oyun için yaptığım serum askılığını bile unutmaya başlamıştım. Sadece rutin kontrollerim oluyordu günü birlik hastaneye gidip geliyorduk. Bu süreç yaklaşık üç yıl gibi bir zaman dilimini içeriyor. Taki ben ortaokul 8.sınıf yaz tatilinde ananemlerin köyüne gidip orada islimlenmiş kayısılara basıp düşene kadar. Kulağa çok hoş gelmiyor değil mi? Haklısınız biz de anlam veremedik ama bu zamanlarımın başlangıcı kayısıya basıp düşmem oldu. Hem de sadece bir şakalaşma sonucuydu. Ama dedim ya hayatın neler getireceğini hiç ama hiç bilemiyoruz. Ben o gün yine dayımı sinirlendirmiştim o da beni kovaladı ve yerde serili olan kayısıya basıp düştüm. O sırada bana acır vurmaz yırttım dayımdan derken hayat büyük bir tokat atmış ama acısı hissedilmemiş.
  O düşmeden sonra gayet normal hayatım devam etti ama köydeyken bir iki sefer kalçam yerinden çıkıyor gibi oluyordu. Ben birden düşüyordum. Hatta bir sefer hiç unutmam arkadaşlarımla bir gün çarşıda gezerken benim kalçam yine çıkar gibi oldu ve ben o gün bir adım dahi atamayacak duruma geldim arkadaşlarım beni sırtladı resmen. Ama yine ne olduğunu bilmiyordum. Bilmiyorduk. Zaman ilerledikçe eklem ağrılarım oluşmaya başladı. El bileğim şişiyor. Ayaklarım şişiyordu. Eklem yerlerim kopuyor gibiydi. Ağrılarım şiddetliydi ama nöbet gibiydi okula sabah giderken aksayarak gidiyor gün içinde normalleşiyordum. Tabi bu sırada dışa çok bir şey yansıtmamaya çalışıyor dirençli duruyordum. Ağrılarımın şiddetine dayanamayıp hastanenin yolu bize görünmüştü. Malatya Turgut Özal Tıp Merkezi’nde tahliller yapıldı uzmanlar gördü ama hastalığa bir teşhis konulamadı ve sevk edilmem gerektiği söylendi. Sevk yerim Kayseri Erciyes Üniversitesiydi. Mutluyduk çünkü orada halam vardı. Konaklayacak, yardımcı olacak birileri vardı. Biz duruma üzülürken Kayseri olması nerede ise mutlu etmişti bizi. İlk babam ve ben gittik. Orada da tahliller yapıldı Profesörler, Uzmanlar gördü. Birkaç günün ardından teşhis konulmuştu. Tıp dilinde “ROMATOİT ARTRİT” halk dilinde “İLTİHAPLI EKLEM ROMATİZMASI”. Ne yalan söyleyeyim romatizma deyice aklıma Kemal Sunal’ın filmi gelmişti. Ben sanıyordum dizlerim ağrıyacak ve yağmuru tahmin edeceğim????   Tahmin edemeyeceğim şeylerin başıma geleceğini bilemezdim.
  HAYAT SÜRPRİZLERLE DOLU KELİMESİ MUTLULUĞU İFADE EDİYOR. AMA HAYAT SEN PLANLAR YAPARKEN BAŞINA GELENLERDİR.
Haftaya sürprizlerle görüşmek dileğiyle
VESSELAM …
 

Yorumlar 2
Yeliz 24 Haziran 2021 01:54

Hayat mücadelerle dolu ama senin için ifade bulamiyorum

ALİ karakuş 24 Haziran 2021 00:36

Etkileyici

Yazarın Diğer Yazıları