HAKİKAT YOLU
Havva Tanrıkulu
Elimden gelen bu kadarmış Ben n'olmuşum Ben hiç idim , oldum dedim Olmak ne idi? ne idi dedim Olan yoktu ben kim idim Derdime derman arayan virane idim Rab sana yeter İbrahim dediler Sen ne ararsan onda dediler Gönüldür yolu bir bak dediler Ben gönlüne bakan sarhoş idim İbrahim Yüksel Bugün yeni bir hayal kırıklığıyla karşına çıkmak istemiyorum Hafız. Her zaman kaybettiklerime yanıp yerimde sayıklamakta istemiyorum.Yoruluyorum , sorguluyorum,kırılıyorum fakat biraz düşününce herşey o kadar da kötü değil aslında diyorum. Yaşanan herşeye inat gülebilmeli insan , onca kalpsiz insanın içinde temiz yürekli olanları bulabilmeli, yağan her yamurda gürleyen göğüde anlayabilmeli insan. Kaybettiklerinden çok kazandıklarına bakmalı. Bunları söylüyorum lakin kaybettikleri hep daha ağır basar insanda. Bu yüzden herşeyi elde etmek , herşeyi mükemmel olarak görmek ister. Bu yüzden herşeyi ,bütün işinin yolunda gittiğini , kendisini bir deha olarak görmek ister . Yani herşeyi oldurmak ister . Olmasa dahi, koca bir hiç olsa dahi ,olduğunu görmek ister. Tıpkı üstadımında dediği gibi : "Ben hiç idim, oldum dedim Olmak ne idi ? Ne idi dedim " Yalnız herkes onun kadar şanslı değil galiba. Çünkü o, bu gereksiz vaziyetlerin farkına varmış , sorguya çekmiştir. Hatta sorgulamaktan da öteye gitmiş , bir hüküm vermiştir. Herşeyin en mükemmelinin Rabbi'nde olduğu neticesine ulaşmış, benide peşinden sürüklemiştir. Ne mutlu bütün oldurduğu hiçlerini mahkeme- i esasiyede sorgulayanlara! Ne mutlu böyle insanların yanında olanlara ! Ve bir daha ne mutlu ki böyle insanları kazananlara! Bu yüzden diyorum , ne mutlu bana ki varlığıyla huzur bulduğum , sevip saydığım, hakikate giden yolda önümde yürüyen bir büyüğüm var ! Her daim yanımda olması dilegiyle. Selametle.... Havva TANRIKULU
