Şampi…

TFF 1. Lig 25. Hafta geride kalırken bu haftayı da karlı kapatıyoruz. Lig de üçüncü sıradaki ile aramızda geçen hafta 7 puan vardı, bu hafta 8’e çıktı. Büyük takım olmak kötü gününde olup iyi oynamadığınızda da maçı kazanabilmektir. Bu ise birlik, beraberlik ve takım ruhundan geçer. Camia olarak hep beraber  bir şeye sevinip, üzülebiliyorsan, seyircinizle bütünleşebiliyorsanız ulaşmak istediğiniz hedef de yakındır. Bizler yazılarımızda yönetici, teknik heyet ve sporcu kardeşlerimi yeri geldi övdük yeri geldi eleştirdik. Bunları yaparken şahıslarıyla değil yaptıkları işlerin yanlışlarını gösterme adına yaptık. Bir yerde eleştiri varsa doğruyu bulursunuz. İnşallah bundan sonrada şahsım adına böyle olacağını ümit ediyorum. Sakat ve kart cezalısı olan oyunculardan yoksun bir şekilde Manisa maçına çıktık. Eksik oyuncularımız oynadıkları mevki bakımından olmayışları bizi düşündürüyordu. Fakat yerlerine oynayan futbolcu kardeşlerim bu açıkları takım ruhuyla kapattılar. Duran toplar her zaman tehlike arz eder. Halen duran topları kullanamıyoruz ve organize olamıyoruz. Rakip ceza alanına sağ ve soldan kesilen ortalarda ön ve arka direk paylaşımında zayıf kalıyoruz. Kullandığımız toplarda hep ön direğe gidiyor. İlk yarı yine tutuk başlamamıza rağmen ilerleyen dakikalarda ikinci yarıyla birlikte oyuna ağırlığımızı koyduk. 55. Dakikada Eren’in ilk golüyle rahatladık. Bu maç kaptan Sedat’ın arzulu ve istekli oyunu beni sevindirdi. Kademelere girdi, forvete yardımcı oldu yani takımı iyi idare etti. İlk dakikalarda Sezer’in 1. Bölge dediğimiz alanda yan top yaptı hepimizi korkuttu Allah’tan rakip bu pozisyonu kullanamadı. Kendi de yaptığı hatanın farkına vardı. 4 hafta önce yazımda Elazığ maçı dahil bu süreç bizim yönümüzü belirler demiştim, öyle de oldu. Çünkü bundan sonra yukardaki takımlarla maç yapacaz. Açtığımız puan farkı bu maçlarda işimize çok yarayacaktır. Bu hafta Milli maç dan dolayı verilen ara bizim işimize gelecek, sakat olan oyuncularda biran önce inşallah iyileşir. Malatya olarak hala o havayı yakalayamadık, üzüldüğüm tek şey bu güzel süreç kendi saha ve seyircimiz önünde olmayışıdır. Ah birde öyle olsaydı…