Düşüncelerinizi Paylaşın!

Sokak röportajı adından da anlaşıldığı gibi sokakta yapılan bir röportaj çeşididir. Toplumun herhangi bir konudaki düşüncelerini öğrenmek için yapılır, konuyla ilgili kamuoyu yoklaması yapmaktır bir nevi. Öyle söylemek kadar kolay değil maalesef. Sokağa çıkmadan önce konuya karar vereceksin sonra herkesin anlayıp cevap verebileceği soruları belirleyeceksin. Ön hazırlık bitti, zor gibi görünen en basit kısmı tamam, şimdi sokağa çıkabilirsin. Asıl mesele bundan sonra başlıyor, sokağa çıkıp sorularına cevap verecek birilerini aramaya başlıyorsun. Sokakta yürüyüp gözüne kestirdiğin birine kedi havasında yaklaşıyorsun merhaba ben şu diye  başlıyorsun sonra birden avını kaçırmamaya çalışan kaplan gibi  konuyla ilgili bilgi vermeye çalışıyorsun. Gelen cevaplar şöyle;             1- Bu konu hakkında konuşmak istemiyorum.             2- Hiç vaktim yok gerçekten.             3- Fotoğraf çektirmek istemiyorum.             4- Ayyy ben dahil olmasam. Bu konuyla ilgili çok önceden yazmaya karar vermiştim ama hep bir şekilde erteledim durdum. Anlıyorum ki geç kalmışım. Gazeteciler insan yemiyor kardeşim diye iç geçiriyorum. Üzülüyorum ayıp bir işmiş gibi hissediyorum. Elimde mikrofon  ya da fotoğraf makinesi gören yolunu değiştiriyor.. Tipime bakıyorum kızıl deriliye mi benziyorum acaba diye, yoo gayet insanım aslında. Zor bela soruma cevap vermeye ikna olan fotoğraf çektirmek istemiyor. Birde vaktim yokçular var sanki gel 24 saat benimle konuş dedim ayıracağı süre 5 dakika, en bayıldığım da ben dahil olmasam cümlesi kredi çekmeye gidelim bana kefil ol borcumu sen ödeyeceksin dedim sanki iki cümle kursan ne kaybedersin diyesim geliyor. En gıcık olduğum tipler ise fotoğraf çektirmek istemeyenler, belki gerçekten içlerinde üç, beş utanan çektirmek istememesinde haklı sebepleri olanlar vardır onları ayrı tutarak yapıyorum bu eleştiriyi. Gıcık olduğum tip diye vurgu yaptıklarım her türlü sosyal medya hesabında özgürce fotoğraf paylaşabilen insanlar. Art niyetli insanlar zaten çok kolayca fotoğraf elde edebilir. Gazeteci senin fotoğrafını işi dışında bir yerde kullanmaz arkadaşım pornografik sitelerle paylaşacak hali de yok... Gazetenin birinde fotoğrafın görünsen dünyanın sonu değil. Eeee neden o zaman neden neden diyor insan. Mizah bir yana da insanoğlu ve bitmek bilmeyen ön yargıları işte bunların hepsi, belki medyaya belki dış dünyaya karşı ama var olan ve yıkmak istenmeyen ön yargılar. Sosyo-kültürel yapıya göre belki toplumun içinde değişim gösteren düşünceler var, toplumu anlamadık da hadi anladık diyelim. Asıl sitemim üniversite öğrencisi olup bu şekilde davranan gençlere. Hele ki iletişim fakültesi öğrencisi olup fotoğraf olmaz, ben konuşamam, benle yapmasan diyenler var ya ahh onlar ahhhh! Sokak röportajı yapmak denince bile içim kıpır kıpır olurdu, heyecanlanırdım öyle eğlenceli bir iş gelirdi ki bana şimdi söylemek bile istemiyorum. Yaşadığım tüm bunlar bir anı olarak da düşüyor hafızama. 5 ay boyunca yaptığım programlardaki anılarımı yazsam herhalde çoğu insan gülerek okur. Söylemek istediklerimin en önemlisi bir doktor sizden röntgen istediğinde nasıl çektirmem diyemiyorsanız işi gereği sizden küçük bir fotoğraf isteyen gazetecilere ön yargıyla bakmayın ve en en en önemlisi de fikirlerinizi söylemekten korkmayın. Doğru- yanlış iyi-kötü olması önemli değil konuşmaktan çekinmeyin. Hiçbir gazeteci onunla aynı fikirde olmadığınız için sizi öldürmez. 3 Mayıs Dünya Basın Özgürlüğü Günü de tüm işini özgürce ve tarafsız yapmak için emek harcayanlara kutlu olsun.